به طور کلی آمایش سرزمین اشاره به روش‌ها و رویکردهای استفاده‌شده از سوی بخش خصوصی و عمومی به منظور اثرگذاری بر توزیع جمعیت و فعالیت‌ها و بهبود بهره‌وری منابع با توجه به ظرفیت‌های موجود طبیعی و انسانی در فضاهایی با مقیاس‌های گوناگون دارد. پایدارترین آرایشی که به سه مولفه مهم جمعیت، سرمایه و منابع طبیعی و محیطی یک منطقه یا سرزمین ختم می‌شود، برنامه آمایش سرزمین نامیده می‌شود.

آمایش سرزمین در فعالیت معدنکاری باید به‌گونه‌ای باشد که علاوه بر تولید ثروت، منجر به تعالی فرهنگی، آبادانی، بهداشت و موقعیت مکانی آن منطقه شود و مردم آن بخش با از دست دادن منابع معدنی به سرمایه‌های معنوی بیشتر و بزرگ‌تری دست پیدا کنند تا به‌نوعی به اهداف بالاتر برسند.